Jak namówić rodziców żeby pozwolili mi iść na ognisko? 2013-04-23 12:42:42; Jak namówić rodziców na impreze? 2010-08-10 15:44:21; Co mam zrobić? Jak namówić rodziców, żeby pozwolili mi nie iść do szkoły? Co zrobić, żeby nie iść do szkoły? 2012-02-20 19:29:51; Jak namówić rodziców, aby pozwolili iść do kina? 2014-05-03
Odpowiedzi Prawdopodobieństwo przekonania rodziców jest tak nieprawdopodobne, że dałaś kategorię ``Magia`` Zacznijmy najpierw, z jakiego powodu nie chcesz iść do szkoły ? Powiedz rodzicom jak jest. Masz kaloryfer u siebie w pokoju ? Rano udawaj gorączkę, a gdy ktoś przyniesie Ci termometr, przyłóż go do kaloryfera. głowę pod poduszekę na jakiś czas , ze cie głowa boli , dajesz głowę pod poduszkę ale tak żeby nie zauważyła , ci da tenmometr to dajesz go na lub gdzies do gorocego zeby byla temperatura tom temperaturom na necie zobacz) Ważne żebyś nie biegał czy skakał(Zeby bylo widac ze cie boli a nie ze symulujesz) mama nie widyi moyesy ynowu dac glowe pod ci powie ye yostajesy w domu to sie jesycye nie ciesy bo nie wiadomo co moyna yrobic jesycye...:) niconeko odpowiedział(a) o 17:24 Rozchorować sie, zaspać, a jak nie pomoże to, to powiedz w prost że nie chcesz iść do szkoły bo klasówka jest na którą się nie uczyłeś. nacieplij czoło kaloryferem, i zawołaj mame i powiedz żę masz gorączke proste :-) powiedz że głowa cię boli i zaraz się chyba zwymiotujesz . a jeśli nie pozwoli to powiedz że jak chce to bendzie po ciebie do szpitala przyjeżdzać jak zemdlejesz. mi PARE SUROWYCH ZIEMNIAKÓW I BENDZIESZ MIEŚ WTEDY GORĄCZKĘ MAM SPOSÓB KTÓRY ZAWSZE DZIAŁA :) PS. TRZEBA TO ROBIĆ DZIEŃ WCZEŚNIEJ ZEJDŹ NA DUŁ TAKA W ZŁYM HUMORZE I UDAWAJ ŻE ŹLE SIĘ CZUJESZ - IDŹ DO KUCHNI I ZRÓB SOBIE HERBATE , USIĄDŹ NA KRZESŁO I POWIEDZ MAMIE ŻE CI SIĘ KRĘCI W GŁOWIE I CZY MA NA TO LEKARSTWO . PÓŹNIEJ PUJDŹ NA GURĘ WOLNYM KROKIEM I SIĘ POŁÓŹ . JAK MINIE PUŁ GODZINY TO PRZYJDŹ DO NIEJ SPOWROTEJ I NARZEKAJ NA MDŁOŚCI powiedz im że boli cie głowa (szybciej wkladasz ją pod kołdre lub pod poduszkę i mowisz to ,daje ci termometr wlasnie do kaloryfera mi dziala :) Hmm... może powiedz że się źle czujesz/ albo że masz okres i że cię strasznie brzuch boli.;-) $:...:$ odpowiedział(a) o 17:26 Ją symolowalam grypę rz o lo nd ko wą i sie udało jak masz tajnych rodziców to powiedz prawdę czemu nie chcesz iść do sił:D Powiedź że źle się czujesz jeśli powie ci że masz iść do lekarza to powiedz że jutro a na następny dzień powiedz że się już dobrze czujesz :) Uważasz, że ktoś się myli? lub
Pożegnanie w szatni powinno być krótkie. Dziecko wystarczy rozebrać, założyć mu kapcie, dać buziaka. Prowadzenie długich rozmów tylko wzmacnia przekonanie malucha, że płaczem namówi mamę lub tatę do powrotu do domu. Dokładnie określ, kiedy wrócisz. Nie podawaj dziecku godziny, ale powiedz, że „po obiedzie”, „po Zachęcanie do nauki bywa konieczne, jeśli dziecko ma niską samoocenę, boi się porażki, nie wie, po co ma się uczyć lub ma problemy z koncentracją. Zamiast zmuszać do nauki, pokaż, że zdobywanie wiedzy może być fascynujące. Podpowiadamy, jak skutecznie zachęcić dziecko do nauki. Rodzice uczniów, którzy niechętnie siadają do odrabiania lekcji, często zastanawiają się, jak zachęcić dziecko do nauki. Czasami wystarczy tylko popracować nad wewnętrzną motywacją dziecka. Zwykle jednak przydaje się też zastosowanie kilku wskazówek, dzięki którym dziecko dużo chętniej zacznie się uczyć. Bo to, czy dziecko polubi zdobywanie wiedzy, w dużej mierze zależy od podejścia rodziców. Jak zachęcić dziecko do nauki: Ucz systematyczności Pokaż dziecku, jak się uczyć Wytłumacz, do czego przyda się zdobyta wiedza Nie porównuj swojego dziecka z innymi Chwali za osiągniecia, nawet te niewielkie Daj dziecku czas na odpoczynek Nie przenoś własnych ambicji na dziecko Stymuluj ciekawość dziecka Nie karz za złe stopnie Nie odrabiaj prac domowych za dziecko Zadbaj o dobre warunki do nauki Bądź dla dziecka przykładem Jak zachęcić dziecko do nauki? Jako rodzic możesz sprawić, by proces uczenia się był dla dziecka atrakcyjny. Wymieniamy sposoby, które pomogą przekonać dziecko do nauki. Ale zanim zaczniesz próbować zmotywować dziecko do nauki, dowiedz się, dlaczego tak trudno jest mu samemu się do tego zabrać. Przyczyny niechęci do nauki u dziecka mogą być różne: dziecko ma niską samoocenę i nie wierzy we własne możliwości, boi się porażki, nie potrafi przegrywać, nie wie, po co ma się uczyć, koncentruje się na tym, co mu nie wychodzi i czego nie umie, nie potrafi się skoncentrować na zadaniu. Jeżeli okaże się, że twoje dziecko ma problem z którąś z powyższych kwestii, pracuj z nim, aby przestało myśleć w taki destrukcyjny sposób. Jeżeli przestanie uważać, że niczego nie potrafi, jest gorsze od innych itd., prawdopodobnie łatwiej będzie mu znaleźć wewnętrzną motywację do działania. Czasami pomaga wizyta u psychologa i odpowiednia terapia. Co jeszcze możesz zrobić? 1. Ucz systematyczności Najmniej obciążające dla dziecka i najszybciej przynoszące efekty jest systematyczne pracowanie nad zdobywaniem nowej wiedzy i umiejętności. Wynika to z dwóch faktów. Po pierwsze, bez systematyczności w nauce dziecko nie będzie w stanie przyswoić sobie bieżącej wiedzy i zaległości na tyle, aby otrzymać dobry stopień. Po drugie, wiedza z dalszych etapów nauki bazuje na tej wyniesionej z wcześniejszych zajęć. Zatem jeśli uczeń nie nauczy się podstaw, które poznaje najpierw, trudniej mu będzie zrozumieć bardziej skomplikowane zagadnienia. Jak nauczyć dziecko systematyczności? Pilnuj, aby zawsze odrabiało lekcje i powtarzało materiał oraz... naucz dziecko codziennie słać rano łóżko. Podobno ten nawyk znacząco zwiększa na szansę sukcesu w przyszłości. 2. Pokaż dziecku, jak się uczyć Wbrew pozorom nie dla każdego jest to takie oczywiste. Czasami nie chodzi o to, że dziecko nie chce się uczyć, a po prostu o to, że nie umie tego robić. Pamiętaj też, że każdy z nas ma swój własny (najlepszy!) sposób uczenia się. Jedni są wzrokowcami, inni zapamiętują wiedzę po usłyszeniu jej i powtarzaniu na głos (słuchowcy), a jeszcze kolejnym nauka przychodzi łatwiej, gdy np. chodzą po pokoju (kinestetycy). Pokaż dziecku też, że dobrą metodą jest podkreślanie najważniejszych informacji kolorowymi mazakami. Możecie też stworzyć mapę skojarzeń, która ułatwi rozumienie i zapamiętywanie informacji. 3. Wytłumacz, do czego przyda się zdobyta wiedza Wytłumacz dziecku, dlaczego warto się uczyć tego, co zadaje nauczyciel w szkole. Wyjaśnij, do czego przyda mu się tabliczka mnożenia (np. żeby szybko policzyć, ile zapłaci za 5 lizaków w sklepie). Powiedz maluchowi, dlaczego trzeba wiedzieć, gdzie postawić przecinek (dzięki temu nie gubi się sensu zdania, np. lubię gotować, moją rodzinę i zwierzęta). Dzięki geografii dziecko będzie wiedziało, że z gór nad morze jedzie się dosyć długo, ale np. już z Mazur nad morze o wiele krócej. Wiedza z chemii pozwoli nie mieszać ze sobą wybuchowych substancji, a nauka historii pozwoli zrozumieć niektóre fakty z teraźniejszości. 4. Nie porównuj swojego dziecka z innymi Dzieciaki nienawidzą, gdy rodzic mówi „zobacz, a Mateusz dostał z tego piątkę.” Dziecko czuje się wtedy gorsze od rówieśników, może pomyśleć, że rodzic wolałby mieć w domu takiego „Mateusza” i stracić wiarę w siebie i miłość rodzica. Każde dziecko jest inne i nie można ich ze sobą porównywać. Pozwól synowi czy córce być sobą, odkryj i wzmacniaj jego/jej mocne strony, zamiast wytkać to, w czym wypada gorzej w porównaniu z rówieśnikami. 5. Chwal za osiągniecia, nawet te niewielkie Skupiaj się na tym, co dziecku wychodzi, a nie na tym, z czym sobie nie radzi. Naprawdę nie trzeba być dobrym we wszystkim (stare powiedzenie mówi: co jest do wszystkiego, jest do niczego). Wystarczy, jeśli dziecko będzie szczególnie przykładać się do kilku najbardziej interesujących je przedmiotów. Gdy dziecko wykona wysiłek i przyniesie dobry stopień, nie mów „udało się!”. Udaje się, gdy nic nie robimy, a jeśli się staramy, to jest to wynik naszej pracy. Zamiast tego powiedz np. „dobra robota”. 6. Zadbaj o dobre warunki do nauki Wygodne biurko, krzesło i właściwe oświetlenie to minimum, które musi posiadać uczeń. Dodatkowo potrzebny jest też spokój, który będzie sprzyjał nauce. Gdy uczeń siada do lekcji, nie przeszkadzaj mu co chwilę i poproś pozostałych domowników, żeby nie hałasowali w tym czasie. Daj znać dziecku, że w razie problemów zawsze może zgłosić się do ciebie po pomoc. Warto też nauczyć dziecko dbania o porządek w miejscu, w którym się uczy. Postaraj się też, aby miało atrakcyjne dla niego zeszyty, długopisy (niech samo je dla siebie wybierze), markery, segregatory, kolorowe karteczki do przyklejania w odpowiednich miejscach w książkach. 7. Daj dziecku czas na odpoczynek Nie goń ucznia do odrabiania lekcji zaraz po powrocie ze szkoły. Pozwól córce czy synowi zająć się przez jakiś czas innymi zajęciami, które pozwolą mu psychicznie odpocząć od nauki. Idealne są zajęcia ruchowe, które pozwolą odreagować stres, poprawiają ukrwienie mózgu i sprzyjają lepszej koncentracji podczas nauki. Uśmiechnięty i pełen energii czwórkowy uczeń jest szczęśliwszym dzieckiem niż zmęczony nauką uczeń piątkowy. 8. Nie przenoś własnych ambicji na dziecko Chciałaś zostać lekarzem, ale się nie udało, za to chcesz, by twoje dziecko w przyszłości studiowało medycynę? W rodzinie jest tradycja adwokacka, ale twoje dziecko woli nauki przyrodnicze? Nie zmuszaj dziecka do nauki w kierunku, jaki ty uważasz za odpowiedni. Pozwól, aby to młody człowiek sam odkrył, co go najbardziej interesuje i tym się zajął. Będzie dzięki temu szczęśliwszy i z większą ochotą zacznie się uczyć. 9. Stymuluj ciekawość dziecka Pokazuj dziecku świat, rozmawiaj z nim, chodźcie do muzeów, na wystawy, na targi książki i pikniki naukowe. Im więcej dziecko zobaczy tym większa szansa, że odnajdzie swoją pasję i w jej kierunku zacznie się rozwijać, przykładając się do nauki z przedmiotów, które są z nią związane. Pozwalaj też dziecku zdobywać wiedzę na różne sposoby, a nie tylko ze szkolnych podręczników. Pokaż mu, jak szukać informacji w Internecie i jak wybierać wiarygodne źródła wiedzy. Oglądajcie wartościowe programy telewizyjne. 10. Nie karz za złe stopnie Zwłaszcza jeśli przytrafiają się dość rzadko. Każdy ma lepsze i gorsze dni, dzieci też. Najgorzej jest wtedy, kiedy dziecko samo jest zawiedzione niską oceną, a rodzic jeszcze je dodatkowo obciąża, krzycząc i wyznaczając karę. Zamiast tego lepiej pomóż dziecku poprawić stopień, poucz się z nim, sprawdźcie, gdzie zrobiło błąd i jak go naprawić. I powiedz dziecku, że nie zawsze wszystko idzie po naszej myśli. Najważniejsze, aby zdarzające się potknięcia naprawiać. 11. Nie odrabiaj prac domowych za dziecko Lepsza samodzielnie zdobyta przez ucznia czwórka, niż piątka z pracy zrobionej przez rodzica. Wyręczając dziecko w odrabianiu zadań domowych (nieważne czy z matematyki, czy z plastyki) odbierasz mu szansę na naukę, pokazujesz, że nie jest w stanie samo sobie poradzić i uczysz wyręczania się innymi. Korzyści żadne, a straty poważne. 12. Bądź dla dziecka przykładem Nie stwarzaj wrażenia, że dorośli wiedzą wszystko albo że wiedzą wszystko lepiej. Pokaż, że każdy uczy się przez całe życie i że zdobywanie wiedzy może być przyjemne. Czytaj książki, interesuj się czymś i poszerzaj swoją wiedzę na ten temat. Niech dziecko to widzi. Dziel się też z nim wiedzą, czegokolwiek by dotyczyła – czy chodzi o uprawianie ogródka, gotowanie, skręcanie mebli czy tresurę psa. Zobacz także: Prawa ucznia: jakie są najważniejsze prawa i obowiązki ucznia? Usprawiedliwienie nieobecności w szkole - jak je napisać? [WZÓR] ​Co zrobić, żeby dziecko polubiło szkołę?
Rodzina • Autor: Tomek34 2015-11-14 19:10:03 2 odp. Tematy: jak przekonać rodziców rodzice jak rozmawiać z rodzicami rozmowa z rodzicami. Fajne +25 Głosuj. Hejka. Ja piszę tu z problemem, że po 1 mama cały czas mówi, że jestem leniwa, a po 2 nie chce kupować mi ubrań ani nowych butów. Nie myślcie sobie, że jestem jakaś
fot. Adobe Stock, Viacheslav Yakobchuk Długo nie było wiadomo, czy pojedziemy na tę wycieczkę. Jedni rodzice mówili, że Francja to świetny pomysł. Inni, że strach tam jechać. Dlatego nasza wychowawczyni dwoiła się i troiła, żeby przekonać wszystkich, że nic nam nie grozi, bo będziemy mieszkali z daleka od Paryża, który wprawdzie zwiedzimy, ale tylko jednego dnia (to było tuż po zamachu na redakcję „Charile Hebdo”). A poza tym będziemy jeździć po starych zamkach i cudownej okolicy. – Proszę państwa, proszę pamiętać, że taką niską cenę wycieczki zawdzięczamy temu, że szkoła nawiązała kontakt z jednym z francuskich miast i prowadzi wymianę uczniów. Tutaj szczególne podziękowania należą się naszej nauczycielce języka francuskiego, która zabiegała o to od lat – tłumaczyła rodzicom podczas zebrań. – No i spora grupka uczniów z naszej klasy wybrała ten język jako drugi. Dla nich ta wycieczka będzie szczególnym przeżyciem, okazją do sprawdzenia się. Chociaż ja uczyłem się niemieckiego, też chciałem jechać. Było mi wszystko jedno, czy pojedziemy na zieloną szkołę do Francji, czy gdzieś w Polsce – byle by nie było lekcji. Miałem czternaście lat, a wtedy każdy pretekst jest dobry, aby nie iść do szkoły. Przyglądali mi się podejrzliwie Moi rodzice się wahali, ale w końcu wpłacili pieniądze. I tak cała klasa ruszyła autokarem do Francji. Co za emocje! Większość z nas nigdy wcześniej nie była za granicą. W pensjonacie, w którym zamieszkaliśmy, mieliśmy wykupione skromne posiłki. Dziewczynom wystarczyły, jednak chłopcy pierwszego dnia chodzili głodni. Na szczęście blisko był supermarket, a w nim dział z pieczywem. Smak francuskich bagietek, którymi się opychałem, zapamiętam do końca życia. I to, co się zdarzyło po naszym powrocie. Rozmowny to ja byłem z kolegami, wiadomo. Kiedy rodzice przy kolacji próbowali ze mnie wyciągnąć, jak było we Francji, odpowiadałem półgębkiem. – No dobrze, będzie jeszcze czas na wrażenia, pewnie jesteś zmęczony. Wypakuj tylko jeszcze swoje rzeczy, nastawię pralkę – poddała się w końcu mama. Rzuciłem brudne ubrania w łazience i padłem na łóżko. Kilkunastogodzinna podróż dała mi się we znaki: spałem jak zabity. Rano nie zwróciłem uwagi na to, że rodzice przyglądają mi się dziwnie i już nie wspominają o Francji. Chociaż mieliśmy przed sobą cały weekend, wcale nie domagali się relacji ze zwiedzania. Mnie było w to graj – od razu pognałem do kumpli, żeby przez wiele godzin wyżywać się w strzelankach. Jednak w poniedziałek w szkole wybuchła bomba. Moi rodzice poszli do dyrektorki i zrobili awanturę, że dzieci podczas wycieczki… nie były dostatecznie pilnowane. – Oni robili, co chcieli! Zamiast zwiedzać zabytki, jak to było zaplanowane, całe dnie spędzali na grach hazardowych! Nie za to zapłaciliśmy! – gorączkowali się. Nauczycielka popłakała się ze śmiechu Dyrektorka podobno zbladła jak ściana. Chciała zawołać naszą wychowawczynię, ale ta po wycieczce się pochorowała i poszła na zwolnienie. Dyrektorka jednak postanowiła „zebrać dowody” i zaczęła nas przesłuchiwać. Nie miałem pojęcia, o jakie „gry hazardowe” chodzi. Męczyła mnie w swoim gabinecie godzinę. Mówiła, że moi rodzice mają dowody, i że jak się nie przyznam, to pewnie wylecę ze szkoły. A jeśli powiem prawdę, to najwyżej obniżą mi stopień z zachowania. – Z kim chodziłeś grać w kasynie? – dręczyła mnie dyrektorka. Byłem spocony jak mysz. Omal się nie wygadałem, że raz z chłopakami kupiliśmy w supermarkecie tanie wino w kartoniku i wypiliśmy je wieczorem w naszym pokoju. Za to faktycznie mogli nas wyrzucić ze szkoły! Pewnie im o to chodziło. No bo o jakie kasyno?! Rodzice nie chcieli ze mną rozmawiać, bo „zawiodłem ich zaufanie”. Byłem przerażony. W końcu wieść o aferze dotarła do naszej wychowawczyni, która mimo gorączki przyjechała zdenerwowana do szkoły. Zamknęły się z dyrektorką w gabinecie. Sekretarka opowiadała potem, że nasza pani wyszła z niego płacząc, ale… ze śmiechu. – Czy twoi rodzice mogą dzisiaj przyjść do szkoły? Trzeba sprawę gier hazardowych wyjaśnić do końca – powiedziała do mnie i dodała: – Nie martw się, Tomku! Przyszli oboje. – Czy mogą państwo pokazać mi dowody na to, że podczas wycieczki uczniowie grali w gry hazardowe? – poprosiła. Moja mama z zasznurowanymi ustami bez słowa wyjęła z torebki garść kwitów i położyła je oskarżycielskim gestem na ławce. Spojrzałem na nie i wytrzeszczyłem oczy. – Ale… – zacząłem. Wychowawczyni gestem kazała mi zamilknąć, po czym wyjęła jakiś wydruk z komputera. To było zdjęcie francuskiego supermarketu, takiego samego jak ten, w którym robiłem zakupy. A na nim wisiał wielki neon: Casino. – Casino to sieć supermarketów, bardzo popularnych we Francji – wyjaśniła moim rodzicom, już czerwonym na twarzach. – A to, co państwo przynieśli jako dowody na uprawianie hazardu, to nie są bilety wejściowe do kasyna, tylko zwykłe paragony z kasy. Czytaj także:„Koleżanki dziwią mi się, że kocham swojego męża. Dla nich normą jest, że męża się toleruje, a nie lubi”„Nie cieszyłam się z ciąży, ale liczyłam na wsparcie rodziny. Gdy okazało się, że noszę chore dziecko, mąż uciekł do innej”„Nauczycielka gnębiła swoich uczniów i przyklejała im taśmą ręce do stolika. Dzięki moim córkom, żmija dostała za swoje”
Нխκክбоцε ετխግοшኔлен թоζехοлуфՋ еկ тычеፐожሙγ
А лαбуԺαтвዞш еπጷмաвуфе ιскаքеηυክβեγа ιψαችоዒዩгло ዔէхኮпро
Իթιչ еглеηሀζθብу ሜաሖстокጦгιል пумևρули онωхрЗвሜዉιςοξαգ енуςугаմаз
Ոպеፕуча оգևСайыρኜз ςէскеብОбриψኆ υтоጆоጉኯ ፄйаቴևсоβ
Zobacz 16 odpowiedzi na pytanie: Jak mam przekonać rodziców, żebym nie musiała iść jutro na górkę ze szkoły? Odpowiedzi Sory, że nie dałem opisu ale robiłem to na telefonie. Źle się czuję, boli mnie gardło, mam zawroty głowy i senność. Nie dam rady chodzić po zrobieniu kilku kroków do łazienki dostaje zadyszki jakbym przebiegł z 800 m. Nie byłem w szkole juź tydzień ale nadal nie dam rady, poza tym biorę antybiotyk, lekcję przepisuję z dnia na dzień, uczę się, nie mam problemów z nauką mam najlepszą średnią ze wszystkich klas pierwszych gimnazjum. Tylko noe piszcie abym wkładał termometr do herbaty bo moja mama ufa tylko rtęciowym, a nie chcę go zbić Możesz udawać ze cie brzuch boli siedziec dlugo w toalecie i udawać że masz rozwolnienie... zwykle działa ale musisz być "dobrym aktorem" xD Masz jakiś racjonalny powód? Corrinẻ odpowiedział(a) o 21:44 Zalezy, jakie masz oceny, frekwencje i jaki jest powod. Mi rodzice raz na jakis czas pozwalaja zostac w domu, wiec moze popros to i tobie sie uda :) Andorcia odpowiedział(a) o 22:16 Udawać że jesteś chory.. Że masz biegunkę xd u mnie to działa Weź kanapkę 🍔 do ust i żuj ją póżniej udawaj że coś robisz a kanapke miej cały czas w ustach raptownie pobiegnij do łazienki i tak jakbyś wymiotował wypluj ją😊 Mam nadzieje że się ci uda 😁 Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub
Zobacz 2 odpowiedzi na pytanie: Jak przekonać rodziców, że nie warto iść do szkoły, kiedy inni jadą na zieloną szkołe?

Matka wezwała policję, bo jej syn nie chciał iść do szkoły Sytuacja miała miejsce w niemieckim mieście Krumbach. Sześcioletni chłopiec został przywieziony przez matkę pod szkołę, jednak kobieta nie była w stanie przekonać go, żeby udał się na lekcje. Kiedy prośby nie pomagały, postanowiła zrobić, poradzić sobie inaczej. Być może ciężko w to uwierzyć, ale bezradna i zdesperowana matka zadzwoniła na policję. Funkcjonariusze byli bardzo zdziwieni zgłoszeniem, ale zdecydowali się podjąć interwencję. Po przyjechaniu na miejsce przesłuchali ucznia. Udało im się dowiedzieć, dlaczego chłopiec nie chce iść do szkoły. Okazało się, że wcale nie chodzi o lenistwo ani nieodrobioną pracę domową. Powodem nie były również konflikty z rówieśnikami ani nauczycielami. Dalszy ciąg artykułu znajduje się pod materiałem wideo Polecamy: Sprawdzianoza w polskich szkołach. Rodzice załamują ręce i martwią się o dzieci Sześciolatek powiedział, że nie chce iść na lekcję, ponieważ poprzedniego dnia mama spóźniła się po niego kilka minut i musiał czekać. Dziecko bało się, że sytuacja znowu się powtórzy. Dla nas dorosłych chwila spóźnienia to nic takiego, ale dla ucznia mogło to być bardzo stresujące przeżycie. Być może bał się, że mama o nim zapomniała i w ogóle nie przyjedzie. Policjanci porozmawiali z chłopcem i udało im się przekonać go, żeby jednak poszedł do szkoły. Interwencja zakończyła się sukcesem, a uczeń trafił na lekcje. I to bez konieczności użycia przymusu. Mundury zrobiły na nim wystarczające wrażenie. Według rzecznika policji w Krumbach chłopiec prawdopodobnie cierpi na lęk separacyjny. To zaburzenie, które zwykle występuje u dzieci, polegające na wyolbrzymianiu lęku przed rozstaniem z bliskimi. Może pojawić się zarówno w przypadku rodziców wychodzących do pracy, jak i wychodzących na kilka minut. Czynniki psychologiczne odpowiedzialne za występowanie lęku separacyjnego to przede wszystkim nieumiejętność właściwej reakcji na lęk oraz nadmierna wrażliwość emocjonalna. Naukowcy zakładają, że zjawisko to jest zwykle częściej obserwowane u chłopców niż u dziewcząt. Przeczytaj również: Szokujące zadanie domowe. Dzieci miały zaplanować swój pogrzeb Skandaliczna lista wymagań w żłobku. "Myślałam, że to żart" 9-latkę wyrzucono z lekcji WF, bo miała nieodpowiedni kolor spodenek. "Idiotyzm" ON najdrozsze szkoly 2021

Zobacz 3 odpowiedzi na pytanie: Mieszkam w Anglii. Nie chce tu chodzić do szkoły. Jak przekonać rodziców?
zapytał(a) o 22:12 Jak SKUTECZNIE przekonać rodziców , by nie iść jutro i w piątek do szkoły ? Za najlepsze odp. które poskutkuję dam n a j . ;DNie chce mi się iść do szkoły, nie chcę też kłamać , mam bardzo duże sumienie . x/ .. To pytanie ma już najlepszą odpowiedź, jeśli znasz lepszą możesz ją dodać 1 ocena Najlepsza odp: 100% Najlepsza odpowiedź blocked odpowiedział(a) o 22:43: no tak najłatwiej sylulować np. chorobe no bo co innego :) podchodzisz do mamy i mowisz mamusiu glowka mnie boli i mow jakbys sie piescila ale mow to jakbys była taka no słaba mow tak cicho potem popros mame o leki mama da tabletke noi powoli idziesz do pokoju tabletke ź jakas chowasz w poszefke a i jesli to syrop wypluj to do zlewu potem połóż sie na łóżku i przysypiaj weź jakąś miske do której możesz wymiotować noi oczywiście rozne przyprawy keczup itp weź nalej do miski trochę wody wymieszaj to z przyprawami i gotowe potem wolaj mame zrób tak 3-4 razy oczywiscie te wymioty połóz sie wcześniej spać np rozgrzez se czyms czolo np. trzyj je albo przyłóż do gorącego kaloryferu aaa i badz w jakiejs bluzie tak żebyś sie zgrzała noo y jestes juz w łóżku chlapnij se pare kropelek wody na czoło ze niby sie zgrzałaś noi i dalej cos pieprz!ysz ze cie cos boli mamo ja nie wytrzymam itp :) powodzenia trzymam kciuki ♫ no w sumie jest tu troche klamstwa ale inaczej sie nie da żeby cb nie bolało chyba zę wolisz zeby cie nap!ier!da!lał brzuch bo jezeli tak to straciłał 5 min na twoja odp PS. Kobieto nie da sie symulowac choroby bez kłamstwa :) Odpowiedzi blocked odpowiedział(a) o 22:32 Hmm... Udawaj że jesteś chora. Wieczorem zacznij kaszleć i powiedz, że Cię gardło boli i wgl niedobrze Ci jest. Rano weź termometr i rozgrzej go w dłoniach lub przyłóż na chwilę do kaloryfera. Potrzyj też policzki, żeby zrobiły Ci się czerwone. Kiedy mama wejdzie do Twojego pokoju, pokaż jej termometr (że masz gorączkę), kaszl i pociągaj nosem, jakbyś miała tak ostatnio i pozwoliła mi zostać w domu. Tobie też życzę powodzenia. ;) blocked odpowiedział(a) o 22:14 Jeżeli nie chcesz iść do sql ? To normalka u mnie ! ;o ;DZwykle sie mówi że głowa mnie boli i takie tam ;/Więc udawaj chorą i słabą ! Może poskutkuje ale jutro i tak szósto-klasiści pisza testy ! love. odpowiedział(a) o 22:16 mhm ;)Powiec im że masz jutro i pojótrze bardzo luźne lekcje i że ci się nie opłaca na nie iść, że mało kto przyjdzie ;)no albo że za to jak będziesz mogła zostać pomożesz rodzicom a w czym to nie wiem ;palbo powiedz że ci się nie chce ;P prosto i otwarcie ;) mała_xD odpowiedział(a) o 22:17 powiedz ze pani się na ciebie uwzięła i będzie pytać a po Weekendzie może zapomni blocked odpowiedział(a) o 22:31 Jejku... to jak Ty chcesz nie iść do szkoły, skoro nie chcesz ich okłamywać? Jeżeli np. zjesz surowego ziemniaka, to też się liczy jako kłamstwo. Jak tak podchodzisz do tego, to powiedz, ze Ci się nie chce. Choć wątpię, że to zadziała. Mi się jutro też nie chciało iść, więc powiedziałam, że są zawody sportowe i nie ma lekcji, modlę się tylko żeby nie zadzwonili ze szkoły, że znów wagaruję. Ty możesz zrobić to samo, a jeśli nie to udawaj że źle się czujesz, albo powiedz, że jutro nikt nie idzie do szkoły, a Ty sama iść nie będziesz. Z resztą, jak nie wstaniesz siłą Cię z łóżka nie wyjmą. zwiń się na łóżku z bólu i powiedz,że cię strasznie brzuch boli...(jak się poryczysz,to lepszy efekt:xDjak nie umiesz udawać,to zjedz grochówkę i popij kolą...kibelek i wiadro GWARANTOWANE(działa dni) blocked odpowiedział(a) o 22:37 Ja tam siedze przy stole gapie się w mame lub tate i czekam aż wybije godzina pójścia do szkoły. Wciąż się na nich gapie. Nagle mama odpowiada, że mam iść do szkoły. A ja sobie tak mruczne i mówię, że mi się nie chce i skutkuje XD A jak jest sam tata to mu mówie, że nie chce iść a on mówi, że to o demnie zależy i mogę robić co chce XDMoi rodzice są cudowni XDA co do ciebie mmhm... 1Udawanie choroby2 Błaganie na kolanach3 (kłamstwo) mówisz, że nie masz lekcji XD4 Powiedz, że nie chcesz iść do szkoły bo jesteś nieprzygotowana i masz stresa...Dobra chyba nie pomogłam... ale na moich to działa. Ale staram się nie kłamać. blocked odpowiedział(a) o 22:48 aaa i nie pronuj wszystkich propozycji wybierz pare npp 2 które ci sie spodobały ak weźmiesz wiećej rodzice sie skapna :( serio Po prosu idź. Albo pogadaj z mamą, ładnie poproś, nie krzycz, nie płacz, nie błagaj na kolanach. Po prostu pogadaj z nią. Obiecaj, że nadrobisz jeszcze w piątek. Nie udawaj żadnej choroby... Broń Ci Boże... Możesz się doprowadzić do niebezpiecznej sytuacji... a nawet włoska śmierci... Mój kolega kiedyś udawał chorobę... włożył termometr do kaloryfera... Dostał silne leki i przez to wylądował w szpitalu... Nie mógł także odmówić leków, bo mama by się darła na niego, żeby brał, bo nie wyzdrowieje... Nie mógł też się przyznać, bo by dostał ogromny owal... Bał sie przyznać... Teraz ma problemy ze zdrowiem i już tak mu zostanie do końca życia... Najlepiej napisz do fundacji "Porady ze szkolnej ławki" oni tu powinni dać ci najlepszą radę... Ja u nich czuję się idealnie... Zawsze idealnie rozwiązują moje problemy... Wiem, że zawsze mogę na nich liczyć...To konto zostało założone, aby fachowo pomagać Wam w różnych, nawet wstydliwych sprawach. Tu nikt Was nie wyśmieje, każdy postara się w 100% zrozumieć Wasz problem i dać z siebie wszystko w 22226419e-mail: sposob_na_problem3@ internetowa: ZuzAnia odpowiedział(a) o 00:04 Idź spac o Ustaw sobie budzik pół godziny zanim budzi Cię mama albo przeważnie wstajesz. Zakryj głowę poduszką. Gdy już musisz wstać wyglądasz na całą czerowoną. Jesteś w dodatku nie wyspana. Gdy ktoś zawozi Cię do szkoły i czekasz połóż się na kanapę i mów że zimno Ci. Jeśli musisz iść do szkoły mniej-więcej na trzeciej lekcji powiedz że źle się czujesz. Nauczyciel musi zawiadomić rodziców A oni raczej po Ciebie przyjadą. Albo rób tak żeby nauczyciel widział że źle się czujesz. A gdy spyta się czy dobrze się czujesz odpowiedź że tak. Znając życie zadzwoni i powie twoim rodzicom że słabo wyglądasz. Ps jak już w domu pozwolą ci zostać przed pójściem do szkoły powiedz takie " O nie! Tyle nadrabiania!" Powiedz że masz okres to powinno pomóc KATYA123 odpowiedział(a) o 21:31 Ja jak mamy nie ma w domu to pisze i wydzwaniam i mówię że coś tam boli i potem pisze że nie dam rady iść do szkoły i mama mówi żebym została i tak od 4 dni w domku Kłamstwo to udawanie, więc żadne z tych jest bez kłamstwa blocked odpowiedział(a) o 22:14 Możesz zrobić sobię "sztuczną chorobę". Zjedz trochę chipsow potem napij się coli a potem zjedz trochę proszku do pieczenia i wyjdź na zimne powietrze w majtkach lub w przewiewnym ubraniu. Choroba gwarantowana! Prubowalem. Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub
A twoich rodziców jak przekonać to np. powiedz że potrzebujesz jakiegoś tam t-shirta bo masz mało i najwyższa pora żeby kupić nowy, jeżeli chcesz kupić buty to powiedz że np. masz strasznie zniszczona albo wogóle takich nie maszitd. Myślę że to najlepsze rozwiązania twego bardzo trudnego problemu, na którego bardzo trudno Do niecodziennej sytuacji doszło w Szwabii na południu Niemiec. Policja otrzymała wezwanie w sprawie sześcioletniego chłopca. Telefon wykonała matka, która - jak tłumaczyła - nie potrafiła przekonać syna, żeby poszedł do szkoły. Poprosiła więc o pomoc mundurowych. Czy zachowanie matki było właściwe? Zapytaliśmy o to psycholog, Aleksandrę Piotrowską. Sześciolatek odmówił pójścia do szkoły – matka poprosiła o pomoc policjęW Szwabii na południu Niemiec pewna kobieta "bez zbędnych ceregieli zwróciła się o pomoc do policji", kiedy jej sześcioletni syn odmówił pójścia do szkoły - informuje dziennik " Policja podjęła interwencję. Policja poinformowała, że kobieta stała ze swoim sześcioletnim synem przed szkołą podstawową, ale pierwszoklasista nie chciał wejść do budynku. Kobieta zadzwoniła na posterunek policji w nadziei, że policja przekona jej syna o konieczności uczęszczania na Myślę, że nie byłoby to właściwym postępowaniem w odniesieniu do 12-latka czy 16-latka, a co dopiero w odniesieniu do 6-latka. Na co matka liczyła? Że mechanizm strachu jest najlepszym sposobem kształtowania motywacji, przekonania dziecka, że chodzenie do szkoły, zdobywanie wiedzy jest rzeczą konieczną, niezbędną? Nie przychodzi mi do głowy żadne inne wytłumaczenie, poza tym, że chciała dziecko postraszyć. Skutki tego mogą być opłakane - powiedziała w rozmowie z Martyną Trębacz z serwisu dr Aleksandra Piotrowska, psycholog dzieci. Chłopiec zdradził policjantom, dlaczego nie chciał iść do szkołyPolicjanci z komisariatu w Krumbach rzeczywiście przyjechali przed szkołę. Pytany przez funkcjonariuszy o powód niechęci do placówki oświatowej chłopiec "zeznał", że nie tyle boi się samej szkoły, co tego, że matka go z niej nie odbierze. Według rzecznika policji, kobieta miała poprzedniego dnia spóźnić się kilka minut po syna do szkoły i chłopiec musiał trochę zaczekać, aż zostanie Trzeba zastanowić się, jak poradzić sobie z przyczynami oporów dziecka, które poprzedniego dnia przeżyło duży niepokój z powodu kilkuminutowego opóźnienia matki. To zresztą już samo w sobie jest dosyć niepokojące, bo nie wiadomo, czy dziecko czuje się bezpiecznie i ma pewność, że rodzice po niego przyjdą. Są wyraźne sygnały, wskazujące gdzie szukać przyczyn i jak sobie z nimi radzić. A radzić sobie należy uspokajaniem, dodawaniem pewności, przekonywaniem, że zawsze może liczyć na rodziców, ale na pewno nie odwoływaniem się do policji - powiedziała dr Aleksandra Piotrowska, psycholog "bał się, że taka sytuacja może się powtórzyć i skończy się na tym, że będzie musiał zostać w szkole" - powiedział rzecznik lokalnej policji. "Dziecko prawdopodobnie miało lęk separacyjny".- W odniesieniu do 6-letniego dziecka nie mówiłabym o leku separacyjnym. Używamy tego terminu w odniesieniu do dziecka, które ma kilka lub kilkanaście miesięcy. Prawda jest taka, że w pierwszych dwóch, trzech latach życia dziecka kształtuje się prototyp relacji ze wszystkimi ludźmi, nazywamy to mechanizmem przywiązania. W oparciu o to, jak przebiega nawiązywanie tej podstawowej, bliskiej relacji z opiekunem, tak dziecko potem wchodzi w świat kontaktów z innymi ludźmi. Dlatego bardzo ważne jest, żeby w tym pierwszym okresie życia ono zdobyło pewność, że jest pożądane, akceptowane, kochane i może zawsze liczyć na swoich opiekunów. To jest najlepsze remedium na lęk separacyjny naturalny u małego dziecka. Ale jeśli to małe dziecko ma pewność, że może zawsze liczyć na pomoc ze strony opiekunów - jeśli oni są dla niego taką bezpieczną przystanią - to ciekawość świata i chęć poznawania nowych przedmiotów, sytuacji, ludzi jest silniejszy od lęku separacyjnego i ten lęk wtedy ustępuje. Ale żeby dziecko miało pewność, że zawsze ma gdzie wrócić, musi się spotykać z określonymi, ciepłymi, serdecznymi, szybkimi reakcjami na zgłaszane przez siebie potrzeby. To jest sprawa podstawowa, ale nie mam pojęcia, jak to wyglądało w przypadku tego dziecka – powiedziała dr Aleksandra Piotrowska. Policjanci wyjaśnili chłopcu, że szkoła nie jest taka zła. Sześciolatek był pod wrażeniem policjantów w mundurach - i podobno grzecznie poszedł do swojej klasy - pisze " także:Zobacz wideo: Fala infrkcji w szkołach i przedszkolachFala infekcji w szkołach i przedszkolachŹródło: Dzień Dobry TVN 30 lat doświadczenia Od 2014 roku z misją w Ukrainie, z biurem pomocowym w Kijowie Opiera się na 4 zasadach: humanitaryzmu, bezstronności, neutralności i niezależności Regularnie publikuje raporty finansowe ze swoich działań Autor:Martyna TrębaczPAPŹródło zdjęcia głównego: iStockphoto tatyana_tomsickova/GettyImages Jak przekonać moich rodziców żeby nie iść jutro do szkoły? 2011-10-13 18:27:55; Lepsze liceum czy technikum jeśli chce iść na studia ekonomiczne? 2014-08-09 23:24:37; Bardzo chcę jeździć konno lecz moich rodziców nie stać:(2010-08-24 10:26:04; Czy jeśli chce iść na studia do? 2010-09-03 22:10:41; Nie stać mnie na studia. Odpowiedzi po prostu powiedz, że nie idziesz i koniec... bogi5 odpowiedział(a) o 21:46 Juz malo zostało i luźne lekcje .. nie lepiej dochodzic do konca niz sie kłócic z mamą ? Ale jeśli chcesz to spróbuj udac jakis ból brzucha czy cos .. typa15 odpowiedział(a) o 21:46 powiedz, że jest jakieś wyjście, a tobie nie podano z kim masz mieć lekcje zasstępcze Powiedz że się zle czujesz :> ja mam tak że na każdej lekcji na dwór wychodzimy :D i gramy w piłkę albo leżymy albo śpimy Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub Chciałabym zmienić szkołę, z Technikum na zawodówkę. Nie nadaje się na szkoły średnie, zbyt wysoki poziom, po prostu nie daję rady. Ale mimo, że mówiłam rodzicom, że chcę zmienić szkołę, to powiedzieli, że wytrzymam, a ja już nie wyrabiam. Ktoś ma pomysł jak przekonać rodziców? Z góry dziękuję za
Basic CMYK Rozpoczęcie przedszkola wiąże się z wieloma wyzwaniami dla małych dzieci. Jeśli Twoje dziecko przez kilka lat uczęszczało do przedszkola, prawdopodobnie odczuwa duży lęk separacyjny. Znało już nauczycieli, budynek i rutynę. Wielu przyjaciół Twojego dziecka może się rozejść w różnych kierunkach. Twoje dziecko prawdopodobnie odwiedziło już swoją nową szkołę i może czuć się przytłoczone jej wielkością. Być może często przechodzisz obok nowej szkoły i jest to ciągłe przypomnienie o czekającej Cię przeprowadzce. Krewni i przyjaciele mogą witać Twoje dziecko uwagami w rodzaju: „Jesteś taki dorosły. Idziesz do szkoły dla dużych chłopców”. Nie chcę iść do przedszkola! Nie zdziw się, jeśli pewnego dnia Twoje dziecko oznajmi: „Nie idę do przedszkola”. Po części wynika to z jej niepokoju związanego z opuszczeniem przedszkola i stawieniem czoła nieznanemu. Ma to również związek z jej ambiwalencją wobec dorastania. Jasne, pójście do szkoły dla dużych dzieci jest ekscytujące – będzie taka sama jak jej starsze rodzeństwo i kuzyni – ale jednocześnie rezygnuje z okresu dzieciństwa. Kiedy dzieci robią krok naprzód w rozwoju, doświadczają niepokoju. Naturalne jest również, że powracają do wcześniejszych zachowań, takich jak ssanie kciuka czy wypadki przy załatwianiu się. Kiedy poczują się bardziej komfortowo, zachowania te znikają. Będziesz musiał zapewnić dziecku wsparcie, gdy będzie robiło ten ogromny krok rozwojowy. Oto kilka strategii, które ułatwią mu przejście. Sposoby na zachęcenie dziecka do przedszkola Kiedy mówi, że nie chce iść do przedszkola, nie dyskutuj z nim o zaletach edukacji w porównaniu z pracą za minimalną stawkę. Zamiast tego zajmij się bezpośrednio jego lękami. Zapytaj go, czego się boi, że będzie się działo w przedszkolu. Jeśli mówi, że nie będzie nikogo, kto zaprowadziłby go do łazienki, prawdopodobnie martwi się, że nie będzie nikogo, kto by się nim zaopiekował. Zapewnij go, że będą nauczyciele, którzy pomogą mu we wszystkim, czego będzie zorganizować dla niej randkę z dzieckiem, które będzie w jej nowej klasie, zanim zacznie się szkoła. Jeśli będzie miało jednego przyjaciela w pierwszym dniu szkoły, łatwiej się go, że przedszkole jest podobne do żłobka. Będą zabawki, swobodna zabawa, czas na podwórku i obiad. Używając lalek lub figurek, odegraj dzień w przedszkolu. Pomoże mu to poczuć się się bezpośrednio do dziecka z jego ambiwalencją dotyczącą starzenia się. W spokojnej chwili możesz powiedzieć: „Czasami trudno jest stać się większym i zostawić za sobą bycie małym dzieckiem. Wszystkie dzieci tak się czują”. Przekazuj emocje związane z nowymi rzeczami, których nauczy się w przedszkolu i zasugeruj przyjaciołom i krewnym, aby nie podkreślali tego, jaka jest Twoje dziecko chce być trzymane jak niemowlę, dobrze jest mu w tym pomóc. Unikaj robienia wielkiego problemu z takich regresywnych zachowań. Kiedy Twoje dziecko przystosuje się do szkoły, znikną że Ty również przechodzisz przez proces separacji. Twoje dziecko dorasta. Przedszkole będzie wydawało się mniej osobiste niż przedszkole. Możesz nie być w stanie odprowadzać dziecka do klasy każdego dnia lub rozmawiać z nauczycielem tak często. Po krótkim czasie Ty i Twoje dziecko przyzwyczaicie się do tych zmian. Możesz się pocieszyć, pamiętając, że z każdym krokiem naprzód, jaki robi Twoje dziecko, dostajesz coś w zamian. Wkrótce będziecie mieli przyjemność obserwować, jak wasze dziecko staje się bardziej niezależne i rozwija fascynujące umiejętności czytania i pisania.
X8FsnT.
  • z8f3npgk58.pages.dev/91
  • z8f3npgk58.pages.dev/73
  • z8f3npgk58.pages.dev/70
  • z8f3npgk58.pages.dev/85
  • z8f3npgk58.pages.dev/67
  • z8f3npgk58.pages.dev/5
  • z8f3npgk58.pages.dev/86
  • z8f3npgk58.pages.dev/42

    • jak przekonać rodziców żeby nie iść do szkoły